Znanych jest około trzystu gatunków trzmieli. Większość z nich występuje w strefie klimatu umiarkowanego na obszarze Europy, Azji i Ameryki Północnej. Przy wyborze gatunku odpowiedniego dla produkcji na skalę masową, pod uwagę brane są następujące kryteria:
gatunek musi być szeroko rozpowszechniony
gatunek musi tworzyć duże, długowieczne kolonie
musi istnieć możliwość hodowli gatunku w warunkach sztucznych
gatunek musi nadawać się do zapylania wielu różnych rodzajów upraw
gatunek musi wykazywać zdolność do wprawiania roślin w drgania (zapylanie z wykorzystaniem wibracji), co jest niezbędne w zapylaniu wielu upraw, m.in. pomidorów i oberżyny
W oparciu o te kryteria do dystrybucji na rynkach europejskich wybrany został trzmiel ziemny, Bombus terrestris. Gatunek ten produkowany jest także w Izraelu i Nowej Zelandii na potrzeby rynków lokalnych. W Ameryce Północnej zdecydowano się na produkcję gatunków Bombus impatiens i Bombus occidentalis, które oferowane są odpowiednio na wschodnim i zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej. Na Wyspach Kanaryjskich stosowany jest gatunek lokalny, Bombus canariensis.